Od dnia pierwszego marca 2023 roku mam przyjemność piastować funkcję kierowniczki Biura Polonii w Berlinie. Chciałabym krótko przedstawić się Państwu i serdecznie zaprosić Polonię z całych Niemiec do szerokiej współpracy.
Przypomnę, że Biuro Polonii powstało w Berlinie w roku 2011 w wyniku podpisania w Warszawie umowy bilateralnej pomiędzy rządami Polski i Niemiec, Polonią w Niemczech i Mniejszością Niemiecką w Polsce. Zarządzanie nim zostało powierzone Konwentowi Organizacji Polskich. Głównym jego celem jest reprezentowanie interesów organizacji polskich w Niemczech. Do zadań Biura Polonii należy m.n. koordynacja działań polonijnych, wspieranie stowarzyszeń, organizacji i grup nieformalnych, formułowanie potrzeb Polonii oraz prezentowanie wspólnego stanowiska wobec władz i instytucji niemieckich i polskich, zapewnianie Polonii rzetelnej informacji, a także kształtowanie pozytywnego obrazu Polski w Niemczech i Unii Europejskiej. Zadania i cele Biura są jak widać dynamiczne i stale się rozwijają.
Dziękuję Konwentowi Organizacji Polskich w Niemczech za okazane mi zaufanie z nadzieją, że zarządzając Biurem uda mi się wsłuchać w potrzeby i spełnić oczekiwania Polonii niemieckiej, której częścią jestem od wielu lat. W roku 1983 jako niespełna 20-latka, tzw. późna przesiedleńczyni, wyemigrowałam do Niemiec, do Zagłębia Ruhry.
Wyjechałam w czasach Żelaznej Kurtyny, zostawiając za sobą rodziców i przyjaciół, których przez pierwsze lata ogromnie mi brakowało. Nigdy jednak nie straciłam kontaktu z kulturą polską, wręcz przeciwnie, bardzo ją pielęgnowałam, studiując m.in. polonistykę w Bochum, a następnie wykładając ją w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie, później także na polskich uniwersytetach jako tzw. Grenzgängerin. Moją dziś dorosłą już córkę nauczyłam języka polskiego, mimo że w latach 80-tych i 90-tych wielu przesiedleńców tego nie robiło, mylnie przyjmując, iż dzięki temu dzieci lepiej zintegrują się z niemieckim społeczeństwem.
Na swojej prywatnej, ale i zawodowej drodze, która powiodła mnie ku działalności akademickiej, medialnej i pisaniu książek, spotkało mnie wiele dobroci i wsparcia, ale nie ominęły mnie także doświadczenia dyskryminacji. Nauczyły mnie one empatii wobec wszystkich, którzy przez społeczeństwo większości bywają traktowani wyższościowo. Jednym z ważnych aspektów mojej pracy naukowej i dydaktycznej była i jest komunikacja międzykulturowa i badanie literatury migracyjnej.
